Siluet-9

Caddebostan sahilde ayakları denizin içinde, ufacık bir kumsal, sağ önünde kıçtan kara mendireğe bağlı irili ufaklı tekne. Gün batışına doğru çevirdiği pedalların yorgunu adam, denizin ufacık kumsalına değişini seyrederken.

- Sana çok kızgınım.
- Niye,
- Unutun beni…

Siluetinin karşısında kırgın bir ifade ile durmasına anlam veremedi adam önce. Bunca zamandır sanki ayrılarmış gibi neydi ki bu afra tafra şimdi. Hayallerine dalmış olmasının bedelinden kime neydi ki. Bu silueti olsa da. Hesapsızlığını çok önce koymamış mıydı ki o. Birasından kocaman yudum aldı, ayaklarının denizin serinliğinde gevşediğini hissetti. Gün arkasında gece evine doğru yol alırken yan masada oturan kadın ve erkeğin yanına doğru siluetinin seyir ettiğini fark etti.

- Ya gel şuraya yahu
- Niye
- Usanmadın mı milleti dinlemeye
- Sen usanmadın mı seyretmeye
- Ben görmeyi seviyorum
- Pis yalancı
- Hayda niye
- Yaşamaktan kaçmak desene şuna.
- Bana bak ertelemede anlaşırım senle, kaçmak hayır
- Ertelemek, zamanın kaldı mı sanıyorsun ertelemeye.
- Tabii
- Hadi oradan ya, bir dur yahu bunu duymalıyım bak.

Gölgesinin bir teknenin altında usulca teknenin karinasını okşadığını görünce, teknenin denize olan şefkatini, denizin tekneye usulca dokunduğunu fark etti. Ne çoksunuz siz, ne çok barındırıyorsunuz kesiştiğiniz noktada. Uzlaşma bu olsa gerek, kabullenmek.

Yan masadaki adamın bakışı denizden kadına döndü, usulca kadına baktı onu anlamak, onu dinlemek için kendini hazırladı. Kadın bakışlarını en uzak noktaya dikmiş tüm fark edişlerinin ne denli saçma, tüm kurguladıklarının onun dışında şekillendiğinin umutsuzluğunda konuk ettiğinde konuk edilmemenin yılgınlığı ile;

- Neden ben kendim için istediğimde olmuyor?
- İstemek yerine önerdiğin için olmasın.
- Sen niye böyle her şeyi mantık içinde çözüyorsun?
- Ben durmayı öğrendim, durmak ve insanlara yaşamaları için alan vermeli, önermek onları şekillendirmektir. Peki bu hakkı kim bize veriyor.

Silueti adamın yanına geldi ve;

- Duydun mu
- Evet sayende.
- Kim sana bu hakkı verdi peki?
- Koyduklarına karşılık istemek suç mu?

Kadın adama dönüp gözlerini adamın gözlerine dikerek, adamın gözlerinde adamın ne kadar onu anlamaya çalıştığını çıkarmaya çalıştı. Evet onu anlıyordu ama öte yandan kendi önermelerini de koyuyordu adam, bu önermelerinse ne kadar sahipsiz ve genel olduğunu gördü. Rahatladı çünkü adam talepsizdi. Kadın konuşmasını sürdürdü;

- Ben aşıktım ona, aşkımı yaşamak istedim hepsi bu.
- Kendince talep ettin aşkı, kendince biçimlendirdin ve bu aşkın tanımı ise ona zor geldi, unutma aşk sorumluluktur. Bitecek nasıl olsa diye değildir aşk. Sense bitmeyecek bir aşkı öngördün ve yaşadın ve de yaşanmasını istedin.
- Nasıl ya, illa bitmeli mi?
- Evet, o zaman aşk acır ve acı ise en fark edilen duygudur. Bu acı ise kendini fark etmene götürür. Bu bazen şiir olur bazen, bir resim, bazense sadece hüzün.
- Aşk, acı mı yani.
- Bu çok basit olurdu, elbette değil.
- Tutunamıyorum, onu istiyorum ama onu hayatımdan silmeliyim. Beni eziyor onun gelmeyişi.
- Senin kurduğun bir oyun bu, rolleri sen dağıttın ama o bu rolü kabullenmedi. Belki bu gün bu böyle ama yarını bilemezsin. Önce dur ve kendine bak, kendini koy ortaya ve kendi durduğun alana bak. Kendinle ol, kendini yaşa. İstemeden sevmeyi, önermeden yaşamayı dene. Bırak hayat kendi kanalında aksın.
- Sıkıldım artık sıkıldım. Üşüyorum.

Silueti adamın yanına geldiğinde adamın yüzüne baktı ve ikisi de sesiz kalmayı seçtiler. Dönmeli zamanlara olan açlıkları ikisinin de yüzlerindeydi. Adamın aklına bir şarkının dizesi takıldı;
…
Gittiğinde yazdı kaç bahar geçti
Şunun şurasında
Şimdi aşkımız bir annenin
Çocuğa duasında. *


* Yaşar