KAPI 1

UNUTKANLIK

Bana bulaşma,
Doludizgin geliyor çok fena. Doludizgin.
Tek gecelik aşklar istiyorum ben.
Ertesi gün yüzünü bile hatırlamayacağım adamlar olsun.
Biraz romantizm, biraz kahkaha, bolca aldırmazlık.
Ferhatla Şirin hiç yaşamadı ki zaten.
Aslında aşk da yok.

O kapının önünde her gece diyorum ki kendime; şimdi derin bir nefes al ve hayatındaki her şeyi bu kapının dışında bırak. İçeri sadece kendini al. Tek başına uyumanın tadını çıkar.

Biliyor musun, kapıyı kapattığımda herşey dışarda kalıyor, sen hariç. Ve pencereyi sabaha kadar açık bırakıyorum içeri rüzgar girsin diye.

Bu yabancısı olduğum şehrin rüzgarı sana benziyor. Hava kararırken esmeye başlıyor, sabah gün ışırken kayboluyor. Hava süt limanken bir anda ortaya çıkıveriyor. Ürperiyorum. Çok güçlü. Saç, üst baş, etekler uçusuyor havaya düşüncelerim gibi. Karmakarışık oluyorum. Rüzgar her estiğinde senin adın geliyor aklıma. Diyorum ki bu o. Karşımdaki bana şöyle diyor; gözlerinde hüzün görüyorum. Farkına varıyorum ki o gördüğü şey hüzün değil sensin.

Sonra unutuyorum.

Biraz romantizm, biraz kahkaha, bolca aldırmazlık.
Ferhatla Şirin hiç yaşamadı ki zaten.
Aslında aşk da yok.