Korkmayın açık denizlerde sizi batıracak dalga yoktur. Sığ sulardır hep bir tekneyi alaşağı eden. Kaybolmaktır en kötüsü denizlerde, fenerlere güvenin. Buyrun deyin lafınızı, lafla yürüsün peynir gemileri bu kez.





giderken

>> 17 Ekim 2008 Cuma


Yağmur yağdı bu sabah şehre
Yollar varamadı.
Hani güleç yüzlü bir gazeteci vardı
Beylerbeyi çıkışında.
Simitle su satıyor artık.
Her şey değişiyor…

Gülen yüzü niye değişmemiş?

6 yorum:

Unknown 18 Ekim 2008 00:43  

şiir çok güzel bana evi aileyi, içsel mutluluğu hatırlattı.
huzuru. fotoğraf da öyle. simge. gülümsemenin anahtarı.ama nereyi açar ne zaman açar onu bilmiyorum.
eski ya biraz. unutulmuş, belki ihmal edilmiş.o adamın anahtarı nasıldı acaba ve neyin, nerenin kapısını açıyordu. Sağol kaptan. dizelerine sağlık

Kaptanzade 18 Ekim 2008 01:05  

Anahtarlar, aslında en önemli hazinelerimiz. Gülümsemeleri acıyorken somurtmaları kitliyor. İşte bunu anlamak zaman alıyor ve artık o kapılar kalmıyor. Çok geç olmadan bakmak lazım.

beenmaya 18 Ekim 2008 16:23  

bari o değişmesin. o kalsın yüzümüzde olmaz mı...

Kaptanzade 20 Ekim 2008 16:22  

olsun bari...

sadeceselin 24 Ekim 2008 00:32  

Ben direkt Türkiye'yi yorumladım bu kısacık şiirde... İşsizliğin geldiği nokta gibi geldi bana. Artı hala gülebilmesi, hayatın şakalarına karşılık dimdik ayakta durabilmesinden kaynaklanıyor. Anlam dolu bir şiir, eline sağlık.

Kaptanzade 28 Ekim 2008 13:47  

Yorumunuza yanıtım Diyarbakır mahkemesince engellendiği için geç oldu. Sağolun okuduğunuz için.

diplerde

*Hayatın seni savurduğu yer, senin savrulmak istediğin yer olmayabilir. Dur ve bak; "buraya nasıl geldim"

*dünya batıyor iyi tutun, güneşle tek başına bırakacak seni.(haiku)


İzleyiciler

  © Blogger template Romantico by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP