Karanlıktan Notlar/ Gölgeden Karanlığa.........

Gece yarısı karanlık dünya seferleri.....
Boşlukta dolanıyorum, içimin boşluğunu küçük yalnızlıkların hüznüne bırakarak...Korku nerde başlıyor, nereye gidiyor, nerde bitiyor, bilinmez...Korkmalardan korkmuyorum....
Bıraktığın/ bıraktığım yerden düşüyorum sana gene....
Hiç bişey aynı kalamazken aynı buluyorum seni eski düşlerde, düşüşlerde...Elimi uzatıyorum sana...Elim arafta, elim havada, elim yoklukta... Gidişinin rüzgarı esiyor bedenime...Bedenim şimdi histerik bi hasta...Titriyorum.....Elime ayrılığın yeli yazıyor kendi alın yazısını....Üşüyorum...Galiba bu defa senden de düşüyorum...Elime dayıyorum yüreğimin yalnızlıklarını .....Sessizlik ve sensizlik karışıyor birbirine....Ya da bensizlik.... Zaman geçiyormuş işte ve dilimde yeni yalnızlık kelimeleri....
Otobüs camları anlıyor en iyi beni şimdilerde....
Yaslanacak omuz bulamadığı için mi yaslanıyor kafam artık,buğulu otobüs camlarına....
Hüznümü bırakıyorum tanımadıklarıma, İstanbul da şehir içi seferli belediye otobüslerinin ,
sessizliğimin avazını paylaşan camlarında...
Şimdi benim hüznüm dolanıyor tek biletlik İstanbul sokaklarında...Yalnız bi kadın edasıyla...Kimler dokunuyor bilmiyorum camın buğusuna kazınmış hüznümün ıslak kederine.....
Kederlerimi atıyorum boğazın sessiz, dalgasız gecelerinde, denizin dibine...
Dünyanın sonu geliyor,benim sonum geliyor, öfkemin sonu gelmiyor...Küfrüm hiç bitmiyor....Senin sonun gelmiyor...Korkaklıktan mı bunca cesaret...Huzuru aramakta şimdi ruhum senin uzaklardaki bedenin de... Sonum ol istiyorum... “hadi kalk” diyorum ,gözlerinde ölemeyeceğim bi kente gitmeliyiz...ve orda günü bitirmeliyiz...Sen ben olamazken, ben daha sen’ e varamamışken çoğul kişi olalım düşüşler de... Gögsüne dayayıp kafamı, ellerin saçlarımda dolanırken, dünyanın düğümleri çözülerken gözlerinde, nefesin yüzümdeyken, son nefesim ol....
Gölgeden karanlığa notlar yazıyorum....Karanlığın gölgeleri yokken....
Ruhumun aralık kalmış bi yerinden yada yüreğimin bi çatlağından sızıyorsun hayatıma...Geç kalıyorum kendime....Fethin önce beynime...Ben bi çare...Anlamıyorum ,anlamak istemiyorum belki de.Sadece sonu bilinen bi filmi ters düz etmek istiyorum ezberimde...
Bıraktığım an ellerim bulacak seni kendi hikayelerinde...
Ellerim komut dinlemiyor...Aklım karışacak zamanı çoktan geçmiş..Yüreğim bi köşede esir düşmüş.....Susuyorum...
Bıraktığım yerden düşebilirim sana belki de.....