Karanlıktan Notlar/ Yanılsamalar.......

Bir çıkmaz sokak karşılıyor beni ya da ben sokağı.....
Bi çıkmaz sokağa vuruyorum şimdi yüreğimi. Her yanı baştan aşağı sen, her yanı baştan aşağı ben... Bir duvarda rastlıyorum adıma, başında bensiz bi sıfatla, kendime yabancı, kendime asılsız, kendime yalancı...
Tanıyamadık imzalarımızdan bile.... Bu nasıl bi hikaye böyle?
Bir göz süzülüyordu sessizce üzerinde, senin kelimelerinde ,senin hikayende... Ben değildim,sen değildin,o değildi... Bu sadece bir hiçti....
Geçer.... Geçmez.... Geçer....
Geçer dediklerine bakıyorum teker teker... Topluyorum hepsini, geçer diye bekliyorum. Tüm boşlukları kendimde biriktiriyorum, hayatın doluluğuna inat... Bir gemi gibi usul usul yol alıyorum kılavuz kaptanım olmadan açık denizlerde... Sükunet hakim bu yanılsamalara.
Gülümsemelerin toplamında bir hüzün damlasıydı yanağından süzülüp hafızama kazınan... Ezberlerimi unutturan, bildiklerimle bilmediklerimi birbirine karıştıran...
Geçer diye bekliyorum ama geçmiyor hala inatla...
Bu şehrin tüm yolları ölüm manzaralı....
Ne çok ölen varmış bu şehirde... Ne çok mezarlık kaplamış hayata gidilen yolu... Her gün yeni güne başlayanların geçtiği yollar bu kadar ölüm, bu kadar hüzün kokmamalı... Bunun bir çözümü olmalı....
"Hey siz yetkililer ,her gün hayatta kalmanın mucize olduğu 21. yüzyılda yanı başımızda savaşlar yaşanırken, bi ülke kendi içinde bölük pörçük edilirken, tabutlar aramızdan geçip giderken, gri bulutlar radyasyonunu üzerime dökmüşken, her an insanlığın kıyımı iki dudak arasındayken, insan hayatının bu kadar ucuza alınıp satıldığı bir dünyadayken, yolları mezarlıkların içinden geçirmekten vazgeçin... Ölümü yaşarken her gün ruhumuzda, bu kadar da gözümüze sokmayın ölümü... Yolların kenarlarına çocukların oynayacağı parkları kurun, yada doğumevlerini yol kenarlarına inşa edin, ki biz de umudumuzu kaybetmeyelim kendi hikayelerimizde..." diyorum ama sesimi kendime bile duyuramıyorum.... Sesim neden bu kadar yabancı...
Kulaklarım bedenimde değil ruhum da....
İçimde yarına dair tüm aşklarım öldü bi isyan ayazında... Kulaklarımda sâlâsı veriliyor şimdi.... “Zamansız şehirlerden birinde vakitsiz bir namaza müteakip, dipsiz kuyulara defnedilecek tüm ölü aşklar.... Allah rahmet eylesin”....