ihbar ediyorum sayın savcım

Bu gün Ankara’yı deşiyordu kepçeler. Silah varmış, “birinin” krokisinde bulmuşlar yerlerini.

Bilmem ki birinin krokisinde de bizler çıkar mıyız acep. Hani 70 li yıllardan beri okuyup bu ülkede mesleğini yapmaya çalışan üç beş paraya günü kurtarmaya çalışan ve sonra mesleğinden tiksinen, mesleğinden ve o mesleğe atılmak için verdiği çabaya lanet eden ve üstü her gün kalın bir cehalet toprağı ile kaplanan, havasızlıktan boğulmuş ve oracıkta kabullenerek kalmış kocaman yığınları da bulurlar mı?

Bu ülkede evine gidecek parası olmadığı için gidemeyen(yıllarını bilgisayar yazılımına vermiş), çocuğunun dişçi parasını ödeyip servis parasını ödeyemeyen(yıllarını televizyona vermiş). Bütün bunları dert ettiği için hayatını zehir eden işte o toprağın altına itilmiş ve üzeri örtülmüş bir kitle yatıyor.

Varın siz mafya ile toprak ağsını ve polis şefinin aynı kazada aynı arabada yer aldığı ve öldüğü silahları alın, bulun ve bunu; anlı şanlı paşalara bağlayın. Yetmedi bunu bir de adı hep ispiyonculukla anılmış, siyasi yanı sözde olan aydınlıkçı olan bir şahsa bağlayın o da yetmedi, güneydoğuda uyuşturucu-silah trafiğini yönlendiren asker eskilerine dayandırın.

Yetmez, kepçeler daha bizi bulmadı. Hani şu doğalgaz parasını denkleştiremeyen, hani yarın işim var mı diyenleri. İşte sayın savcım silahtan çok öte gömülen var bu ülkede.

Ankara’yı deştiniz yaşasın gazete kağıtlarından bulduk silahların gömü yılını.

İhbar ediyorum sayın savcım bu ülkede 1950 yılından beri insan gömüyorlar diri diri. Emeğini, yeteneğini, eğitimini, geleceğini. Krokisi bende savcım ahanda veriyorum size.
Anadolu denen yurt buyurun deşin